منشا چای گره ها بسیار فرش 9 متری وینتیج باستانی هستند، اما نامشخص. یک نظریه یک مثال عملی را بر اساس آنها قرار می دهد در زمان های دور، جمعیت های عشایری این پوست های مصنوعی را روی قاب های افقی خود ایجاد می کردند.
که به راحتی قابل جابجایی و حمل و نقل هستند تا از سرمای زمین بدون قربانی کردن حیوانات خود محافظت کنند. بعداً با پیشرفت تمدن، فن گره‌زنی توسط افراد کم تحرک نیز روی بافندگی‌های عمودی، ثابت و بزرگ‌تر انجام می‌شد. نظریه دوم، معتبرتر، در منشاء t یک نمونه زیباشناختی گره خورده است.
همیشه در دوران بدوی متولد می شد، اما در میان جمعیت های پایدار، مشتاق تزئین خانه های خود با نوع جدیدی از پارچه های تزئینی. بعداً مردم عشایر با تطبیق آن با ذائقه و نیازهای خود محصول را تصاحب می کردند.
این که بدون شک منشأ بسیار دوری دارد توسط t نشان داده شده است. قدیمی ترین گره شناخته شده، قابل ثبت به قرن پنجم. قبل از میلاد.
به اصطلاح t. پازیریک (سن پترزبورگ، ارمیتاژ) از نام دره ای در کوه های آلتای که در سال 1947 در داخل مقبره یک رئیس سکایی پیدا شد. ساخته شده با گره متقارن، ابعاد آن 189 × 200 سانتی متر است و دارای دو قاب استادانه تزئین شده است.
یکی با تئوری گوزن و دیگری با دسته ای از سواران و اسب ها. آسیای مرکزی و به طور دقیق تر ترکستان (جایی که قدیمی ترین قطعات پس از پازیریک در آن یافت شده است که قدمت آن به قرن دوم یا سوم پس از میلاد می رسد)
قدیمی ترین قطعات پس از پازیریک یافت شد که مربوط به قرن دوم یا سوم است. پس از میلاد)، به احتمال زیاد زادگاه چای بوده است. از اینجا تکنیک گره زدن به ایران، قفقاز، آناتولی، چین و بعداً به هند گسترش یافت و چای درست کرد.
گره خورده یک محصول کلاسیک شرقی، مرتبط با زندگی روزمره، مذهب (چای نماز) و فرهنگ اسلامی. چای در واقع او آرمان‌های زیبایی‌شناختی اسلامی در تکرار اشکال هندسی انتزاعی و تلطیف عناصر طبیعت‌گرا را از طریق حساسیت خاصی به رنگ و تزئینات تفسیر می‌کند.
و به یک شی معمولی زندگی روزمره و در عین حال یک بیان هنری مهم تبدیل می‌شود.
محصولات کوچک‌تر توسط جمعیت‌های عشایری بر اساس طرح‌های ابتدایی که از روی قلب به دست آمده یا در کارگاه‌های کوچک در روستاها و شهرهایی با تزئینات پیچیده‌تر، در قرن پانزدهم. آی تی.
گره‌های گره‌دار نیز در کارخانه‌های بزرگ درباری به دنبال طرح‌های استادانه‌ای که در ابعاد بزرگ طراحی شده‌اند و توسط هنرمندان مشهور طراحی شده‌اند و علاوه بر پشم، از نخ‌های ابریشم و طلا و نقره نیز استفاده می‌کنند، آغاز شد.
شاهکارهای قرن 16 و 17 متعلق به این دسته بودند. به منظور زینت بخشیدن به کاخ های سلطنتی یا تبدیل شدن به هدایای گرانبها که در زمان سلسله صفویان در ایران (در هرات، تبریز و کاشان) و از ممالیک در مصر (به وقت ایران) ساخته شده است.
